18 januari 2011

Ik ben een meisje
Mijn ogen stralen
Maar niet van blijdschap of geluk
Van pijn, van gedachtes die door mijn hoofd heen malen

Ik ben gegrepen
Gegrepen door intens verdriet
Maar van de mensen om mij heen
Is er bijna niemand die het ziet

Mijn houding
Het zegt iets over mijn gevoel
Mijn ogen stralen iets uit
‘Niemand snapt wat ik bedoel’

Bang voor de toekomst en het leven
Bang voor de wereld en de waarheid
Wie kan mij vertellen
Wanneer komt er een einde aan deze strijd ?

Hoe lang zal ik
Dit alles nog kunnen dragen ?
Hoe lang zal ik dit nog trekken ?
Het intense verdriet en de pijnlijke vragen

Het is voor mij meer dan een grote soap!
En daar gaat dan al je goeie hoop!
Alles moet wijken voor B en W hun eer!
Dat is te merken in de hele sfeer!

Kan B en W zich zelf nog
wel recht in de spiegel aan kijken!
of gaan ze duizend keer
liever over lijken!

Waaarom moet ik nu toch de dwangsom
van 50 duizend euro betalen!
of is het gezichtsverlies anders
veel te groot en zien ze dat zelf als falen!

Steeds roept de burgemeester
juist het verschil maken!
maar in mijn ogen is dat niet zo
enkel iets goeds roepen van de daken!

Ze blijven een vies,
vuil spelletje met mij te spelen!
en hoop dat met dit gedicht
dit allemaal aan jullie mede te delen!

Waarom sta je zo
als ondernemer machteloos?
Het maakt mij zo
intens verdrietig en boos!

Het onrecht wat je
wordt aangedaan
en kost voor veel van mijn
personeel hun baan!

Het is met geen pen te
beschrijven wat dit met mij doet!
wanneer doe je nog
in hun ogen iets goed!.

Heb al mijn liefde, tijd, energie,
geld gestopt in Dollepret!
Maar dit alles gaat
mij echt boven de pet!

Waarom moet je een
vriendje zijn van B en W
Anders doe je in
hun ogen niet mee!

Gemeente Almelo meet volgens
onderzoek met 20 maten!
en zijn nu nog steeds niks
veranderd het gaat hun om de baten!

Elke nieuwe dag
Doet mij veel verdriet en pijn
Vaak vraag ik me zelf af
Waarom ik niet zoals anderen kan zijn

Zonder nare gedachtes
En zonder gemis
Niet beseffend
Wat een onbekende missen eigenlijk is

Maar zo’n situatie
Zit er niet in voor mij
De vragen, de pijn, de mensen om mij heen
Het is allemaal zo zwaar, ook al ben ik een kei!

Ondanks het verdriet en de pijn
Probeer en vecht ik elke dag maar weer
Maar hoe lang dit nog gaat lukken weet ik niet
Het leven doet mij zo zeer

Ik zou wel willen vliegen
Naar de sterren en de maan
Maar een aantal mensen kan ik niet missen
En voor hen wil ik nog wel even bestaan