Prikbord nr 810

De Nederlandse geschiedenis leert dat ons volk overheden erkent voor zover deze hen dienstbaar zijn en heeft weinig op met overheden die wel offers vragen, maar voornamelijk ten dienste staan van zichzelf. Het was dan ook halverwege de 16e eeuw de vrije wil van het volk om Willem van Oranje een leidende rol te geven in de strijd tegen de Spaanse onderdrukker. Door de eeuwen heen is telkens gebleken dat de positie van de overheden gedragen moet worden door het volk. Dat geldt onverkort voor ons huidige politieke bestel met haar constitutionele monarchie, dat niet alleen bestaat ‘bij de gratie Gods,’ maar ook en vooral bij de instemming van het volk en bij wederzijdse erkenning en respect in internationaal verband.

Door de eeuwen heen hebben Nederlanders zich ontberingen en opofferingen getroost om het land in betere staat aan de volgende generatie over te dragen. Om democratie, vrijheid en een nationaal saamhorigheidsgevoel te bewerkstelligen ondanks religieuze of etnische verschillen. Die taak geldt ook voor onze generatie. Wij zijn nu de rentmeesters. Dat betekent dat we willen behouden wat Nederland tot eer strekt en tegelijkertijd de kansen benutten om zich verder te ontwikkelen als een veilige, leefbare en welvarende samenleving te midden van de andere volken.

Het was in het bijzonder aan Pim Fortuyn te danken dat de interesse van gewone mensen voor de toekomst van ons land en voor de politiek sterk is toegenomen. Voor korte tijd leek het erop dat dankzij deze talentvolle man de mening van de burgers opnieuw weerklank vond bij de bestuurders en dat de ‘werkvloer’ weer invloed kon uitoefenen op de gang van zaken in het land, zonder tot stakingen over te gaan. De onopgeloste kwesties betreffende het leven van alledag kwamen eindelijk op de politieke agenda te staan.

De onvrede over de situatie in ons land blijft namelijk groot. Het is echter goed om te beseffen dat het huidige Nederland als een momentopname moet worden gezien in de ontwikkeling van westerse soevereine staten. Onze nationale geschiedenis kent veel roerige tijden en kenmerkt zich door voortdurende veranderingen. Ook de huidige toestand zal eindig zijn. Daarom is de vraag die we ons het best kunnen stellen: In welke richting willen wij dat ons Nederland zich ontwikkelt en hoe kan dit met politieke middelen worden bereikt?

Regelmatig plaatsen wij (met toestemming) politieke analyses van de kolonel op onze website: 

Criminaliteitsbestrijding

Wederom belooft een minister – al 20 jaar achtereen – dat er meer politie komt voor de kwetsbare wijken, doch het ‘blauw op straat’-sprookje heeft niets met criminaliteitsbestrijding te maken. De politie doet al te veel maatschappelijk werk, omdat de hulporganisaties ‘s nachts en in het weekeinde gesloten zijn. En wat zijn ‘kwetsbare’ wijken: waar de politie niet meer kan komen zonder rellen en ME-inzet of waar de drugspatsers in hun bolides rondrijden? Zware criminaliteit is geen gevolg van armoede, illegaliteit, schulden of verslaving, maar van politiek wegkijken, open grenzen, corruptie in havens en onder ambtenaren, falend toezicht, incompetente politiechefs en onnozelheid bij de Schiphol- en computerbeveiliging. Extra politie-agenten zullen daar weinig aan kunnen veranderen en zijn alleen al nodig om hun pensioneringsregelingen te ‘compenseren’, nog afgezien van de groeiende bureaucratie en de uitval wegens ‘gezondheidsproblemen’. En gratis ME-inzet is allang geen uitzondering meer, maar een normale verspilling van politie-uren. Ernstiger is dat Nederland geen antwoord heeft op immorele gedragingen van politici, bankiers, bestuurders (al dan niet met nevenfuncties), adviesorganen, de advocatuur, curatoren, het Justitie-apparaat, BuZa en Ontwikkelingssamenwerking, en vele andere (gesubsidieerde) overheidsorganisaties, bouw- en onroerend-goedbedrijven, universiteiten en van vele (medische) instellingen. De verborgen corruptie en belangenverstrengeling zijn hier groter dan in andere EU-landen waar men gewoon toegeeft dat de onderwereld en financiële netwerken aan de touwtjes trekken. En ook het Europese parlement, de ECB, de VN en internationale hulporganisaties geven niet bepaald een integer voorbeeld.

Energiemaffia

Nu de Nederlanders zich niet meer zo gemakkelijk zonnepanelen, elektrische auto’s, warmtepompen en windturbines laten aanpraten, gaat ‘ineens’ de gasprijs omhoog en toevallig ook de olieprijs. Het ‘afvalhout’ zal wel volgen. Eveneens toevallig beweren activistische klimaatwetenschappers dat de ‘rijke’ landen al in 2040 de streefgetallen moeten hebben gerealiseerd, zodat de rest (China?) veel later kunnen komen, tenzij ze worden gesponsord. Tegen die tijd zijn er echter geen rijke landen meer en zijn de miljarden voor klimaatmaatregelen reeds verdampt door de ‘vergeten’ (financiële) gevolgen van ondoordachte plannen en de eisen van de energiemaffia die de westerse economieën in een wurggreep (kunnen) brengen. Na 2040 willen de ‘arme’ landen niet alleen hun problemen van overbevolking graag aan ons kwijt, maar ook hun loze klimaatbeloftes en toenemende energiekosten. En de duizenden overtollige wetenschappers, wereldwijd, zullen zich hier intensief mee gaan bemoeien, zodat de energiemaffia nu reeds zijn eigen klimaatpolitie krijgt; te beginnen met de VN.

Exit Afghanistan

Sinds het Kamerlid Van den Doel – mede op aandringen van de Nederlandse Officieren Vereniging – het voorstel voor een zgn. Toetsingskader indiende, hebben de politieke besluiten rond vredesoperaties niet zichtbaar gemaakt dat er vooraf rekening werd gehouden met een exit-strategie. Het Srebrenica-debacle en het Afghanistan-drama tonen daarvan de gevolgen. De honderden miljarden die de ‘steun’ aan de Afghaanse regering en de bevolking in 20 jaar heeft gekost, staan niet in verhouding tot het resultaat, tot de de kosten van de mislukte exit-operatie en tot de steun aan andere achterlijke, corrupte en gewelddadige moslimlanden. Toch willen sommige politici en hulporganisaties deze fouten ‘goed’ maken door nog steeds geld te eisen voor de noden van de Afghaanse bevolking. Waarom eigenlijk: gaat het om hun eigen belangen, om de mislukking te camoufleren, om vluchtelingen te voorkomen of om de bedroevend slechte besluitvorming over de beëindiging van de missie te verhullen. Het wordt echter tijd om balans op te maken en vast te stellen dat sommige landen niet geholpen kunnen en zelfs moeten worden, want in alle gevallen betekende westerse hulp: een nieuwe corrupte dictatuur, nieuwe wapenaankopen en conflicten, nieuwe verspillingen, nieuwe bevolkingstoenamen en nieuwe baantjes voor (VN-)hulporganisaties, terwijl de gelukszoekers hier niet zullen wegblijven.De Algemene Rekenkamer zou eerst opdracht moeten krijgen om uit te zoeken waaraan onze miljarden zijn besteed, voordat de absurde geldstromen naar hulporganisaties worden hervat.

Koningshuis

De weigering en de uitvluchten daarbij van onze premier om inzage te geven in de uitgaven van en voor het koningshuis, doen vermoeden dat hij beducht is voor ernstige kritiek. Kennelijk ‘vergeet’ hij dat de belastingbetaler recht heeft om te weten of er sprake is van verspillingen. Niet zozeer door de koning zelf, maar het hele circus daar omheen. Daarbij mag niet worden vergeten dat onze samenleving in feite ook meebetaalt aan de belastingvrijdom, de beveiliging, de paleizen en de landgoederen vanhet koningshuis. Geen redenen om de bedragen te verzwijgen.

Kunstsubsidies

Het wordt tijd dat er eens flink wordt gesneden in kunstsubsidies, want de ‘projecten’, renovaties, internationale contacten en bijzondere tentoonstellingen (met absurde kosten), evenals peperdure restauraties en aankopen, nemen alleen maar toe. Kennelijk klotst het geld tegen de plinten in ons geprivilegieerde kunstwereldje.

Timmermans

De klimaatplannen van Timmermans krijgen terecht veel kritiek, hoewel het slechts een proefballon was voor de dingen die de EU van plan is. Daarom moeten we blij zijn met diens openhartigheid, waardoor we de gevolgen zichtbaar krijgen van de ondoordachte en ondemocratische Parijse overeenkomst. De Nederlandse klimaattafels en politici durfden dit niet aan en bedienen zich slechts van leugens, onjuiste kostenramingen, vervalste projectresultaten en verzwegen voorwaarden t.a.v. de rest van de wereld. Dankzij Timmermans bent u nu gewaarschuwd: de klimaatdictatuur gaat over lijken. Om te beginnen bij de Franse boeren die al tientallen jaren gesubsidieerd moeten worden met een groot deel van het EU-budget. Doch Macron heeft reeds een ‘ruilmiddel’ bedacht: kernenergie op de Brusselse lijst van geaccepteerde energiebronnen en Frankrijk bouwt de honderden mini-centrales die Europa nodig heeft.

UNHCR

Waarom neemt de EU nu ook al in Afghanistan taken van de VN/UNHCR over? Omdat de honderden gesubsidieerde NGO’s dit willen of omdat de VN niet bereid is om bijdragen te vragen van de rijke staten in het Midden-Oosten? Brussel gaat nog een stap verder: of de lidstaten ook nog eigen financiële steunprogramma’s willen optuigen voor de NGO’s. Als Europa geen vertrouwen heeft dat de VN de miljarden goed besteed, waarom zouden wij die taken moeten overnemen met organisaties die door de Taliban juist als vijandig worden beschouwd door hun activiteiten? Kennelijk denkt men in Brussel dat het Afghanistan-experiment nog steeds een succes-story is! Niets geleerd van de steun aan Palestijnen?

Vermogensbelasting

President DNB, de heer Knot, meent dat een toename van het vermogen in het eigen huis een reden kan zijn om niet die toename te belasten, maar de gehele WOZ-waarde minus hypotheekschuld. Veel gepensioneerden kunnen een aanvulling op hun inkomen wel gebruiken en zullen dan liever hypotheekrente (blijven) betalen dan extra belasting wegens aflossing. Zo mogelijk vergroten ze hun hypotheekschuld en delen de opbrengst met hun kinderen of de erfgenamen worden reeds mede-eigenaar van de woning van de langstlevende. En zo zijn er vele constructies te bedenken, met name als de woning wordt verkocht en vervolgens gehuurd of het vakantiehuis als woning wordt benut. De Nederlandse burger is het zat om steeds meer belasting af te dragen aan een staat die met het geld smijt, al dan niet op verzoek van partijen die zich willen profileren, rechters die voor wetgever spelen of van dubieuze adviseurs. Intussen worden de verspillingsrapporten van de Algemene Rekenkamer en van de EU genegeerd, en lijkt iedereen het ‘recht’ te hebben om de belastingdruk te verhogen.