De roerige jaren ’60 kende een opvallende gebeurtenis die enigszins in de vergetelheid is geraakt, namelijk de opvallende electorale successen van de Boerenpartij bij de verkiezingen voor de Provinciale Staten en de gemeenteraden. De Boerenpartij, die in 1958 was opgericht en sinds 1963 met drie zetels in de Tweede Kamer zat, haalde bij deze verkiezingen respectievelijk 6,7 procent en 8,8 procent van de stemmen. Met dit laatste percentage zou de partij bij Tweede-Kamerverkiezingen goed zijn geweest voor zo’n dertien zetels. Opvallend aan dit succes was vooral dat de Boerenpartij haar stemmen niet alleen haalde van het platteland, maar meer nog uit middelgrote en grote steden.

Na de Tweede Wereldoorlog werd een plan opgetuigd om schaalvergroting in de landbouw te creëren en te moderniseren, ingevoerd door PvdA-politicus Sicco Mansholt. Met grote gevolgen voor de kleine boeren die een deel van hun bedrijf moesten opgeven. Een andere ontwikkeling was de oprichting van het Landbouwschap, een verplichte belangenbehartiger die veel boeren tegen de borst stuitte. Vooral ook weer die kleine boeren die hun vrijheid en onafhankelijkheid wilden behouden.

Wat Hendrik Koekoek heeft gedaan en waar hij voor stond was het behoud van het kleine boerenbedrijf. Ook nu weer een hot issue. Van de te ver doorgevoerde marktwerking kwam geestelijk vader Sicco Mansholt uiteindelijk ook terug en stelde op het eind van zijn leven dat we terug moesten naar de duurzame landbouw. Dat ‘mega’ moest er weer van af. Iets wat Koekoek eigenlijk altijd heeft voorgestaan.”