Is het mogelijk om een mens van vlees en bloed te vervangen door metaal, software en printplaten? Er wordt hevig over gediscussieerd. De aanvankelijke twijfel van de bejaarden maakt plaats voor gesprekken over leven en dood, en hun eenzaamheid verandert in een even bizarre als bijzondere vriendschap.

Robots in de bejaardenzorg, het is al lang geen science fiction meer. Het aantal bejaarden neemt snel toe, en bijgevolg ook de nood aan bejaardenzorg. Vooral voor het toenemende aantal eenzame en demente bejaarden zijn adequate oplossingen nodig.

In tijdschriften en kranten komt het onderwerp “robot” steeds vaker terug. De laatste tijd kon je lezen over robots die helpen bij allerhande dingen. Van robots die mensen kunnen optillen als ze uit bed zijn gevallen tot robots die mensen kunnen helpen herinneren om hun medicijnen te nemen.

Voor gras maaien, stof zuigen en het bedienen van machines is het voor een robot al de normaalste zaak van de wereld. Maar voor het bewegen en samenwerken met mensen, gelden andere eisen. Daarbij moeten complexere handelingen worden verricht en veranderen de omstandigheden waaronder gewerkt moet worden frequent.

Brain Corporation, in San Diego is een bedrijf die werkt aan een robot die je zonder programmeren activiteiten kunt leren. Net zoals je een huisdier traint kun je deze robot door middel van gebaren handelingen leren uitvoeren. Zo hoopt men robots die eenvoudige taken doen dichter bij de mensen te brengen en sneller te kunnen integreren in ons dagelijks leven.

Toch wordt het een ander verhaal als de robot wordt ingezet om onder maatschappelijke, persoonlijke en menselijke plichten uit te komen. Het wordt een ander verhaal als zoon of dochter voor moeders een robot koopt, omdat zoon of dochter geen zin meer heeft om langs te komen bij moeders. Het wordt een ander verhaal, als moeders een sprekend koffiezetapparaat of sprekende stofzuigerrobot van de WMO krijgt, omdat de thuiszorgmedewerkster wordt wegbezuinigd.

De robots zijn dus een pure bezuinigingsmaatregel omdat er dan minder personeel nodig is. Een schande, terwijl er zoveel geld gaat naar de top van al die zorginstellingen.De ouderen verdienen een goede verzorging door levende mensen en niet door geprogrammeerde machines zonder gevoel.

Het zoveelste aspect van de gierend uit de hand gelopen ontmenselijking van de maatschappij. Bij de bank ben je een inlogcode, bij het OV een chipkaart, bij justitie een kenteken, bij de supermarkt een klantenkaart, en nu in de zorg een biologisch voorwerp. Geen robots aan het bed, gewoon mensenhanden, die een praatje kunnen maken en troosten indien nodig. Waar blijft de menselijkheid. Je kan natuurlijk alles kapot bezuinigen, maar genoeg is genoeg.

We moeten een moreel appèl doen op de gevoelens van beleidsmakers om toch vooral die voorwaarden te scheppen die hen in staat stellen om de zorg te geven die de oudere nodig heeft.

En daardoor de samenleving menselijk te houden of nog menselijker te maken.

Mensen maken het verschil. Aandacht maakt het verschil. 

Naar iemand kijken is niet hetzelfde als iemand het gevoel geven dat hij/ zij écht gezien is. Het is hartverscheurend en hartverwarmend om te zien hoe krachtig oogcontact is. Het is toch mooi hoeveel impact we op de ander kunnen maken door iemand één minuut échte aandacht te geven? Zullen we weer wat vaker even echt oogcontact maken?

https://www.zorgvannu.nl/oplossingen/een-zorgrobot-die-activeert-en-motiveert