De Molukse gezinnen moesten toen ze naar Nederland werden gehaald in barakken wonen

Op 21 maart 1951 zijn ongeveer 12.000 Molukkers naar Nederland overgebracht. Inmiddels zijn wij nu 66 jaar verder. Deze bijzondere dag kunnen we niet voorbij laten gaan vinden wij. Het ging voornamelijk om militairen die hadden gediend in het Koninklijk Nederlands Indisch Leger (KNIL) en hun gezinsleden. De Molukkers zijn dit jaar al weer 66 jaar in Nederland…..terwijl ze eigenlijk maar tijdelijk hier zouden zijn tot het weer rustig was in hun geboorteland…

Molukse militairen waren in Nederlands-Indië het fundament van het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger (KNIL). Maar toen de kolonie in 1949 onafhankelijk werd, was er voor deze Molukkers geen plaats meer.

Nederland had beloofd dat de Molukken een vorm van zelfbeschikking zouden krijgen. Maar toen op 25 april 1950 de ‘Republik Maluka Selatan (RMS) werd uitgeroepen, deed Nederland dit af als een opstand van rebellen.

Ineens zaten de Molukse militairen, als voormalige strijders in het Nederlandse leger tegen Indonesië, in een benarde positie. Als tijdelijke oplossing werden de 4000 Molukse KNILL’ers met hun gezinnen naar Nederland gehaald. De eerste jaren woonden zij in centrale woonoorden, zoals het voormalige concentratiekamp Westerbork. Ook in Wierden werden Molukkers geplaatst en wel in het voormalig interneringskamp “De Vossenbos”. Inmiddels maken zij ruim 60 jaar deel uit van de Wierdense gemeenschap. Doelbewust werden de Molukkers buiten de Nederlandse samenleving gehouden. Ze mochten ook niet werken, want ze gingen immers weer terug? Al snel werd toch het onvermijdelijke duidelijk: terugkeer naar het vijandige Indonesië was geen optie meer.

Ambonezen zijn altijd de trouwste vrienden van Nederland geweest. Uitstekende militairen, gidsen,vrienden, kortom een volk dat zijn lot verknoopte met Nederland.
Vervolgens, na de souvereiniteitsoverdracht in 1948 op een schandelijke wijze in de steek gelaten door de Nederlandse regering. Als de Nederlandse regering destijds gelijk meer voor de Molukse mensen hebben gedaan en hun beloftes na kwamen was deze haat helemaal niet aanwezig. De eerste generatie Molukkers hebben het vuile werk in Indonesië moeten uitvoeren, vooraan in de aanval staan omdat de Nederlanders hier voor te bang waren, zij wisten namelijk toen al dat Molukkers eens en voor altijd strijders zijn en voor niemand bang zijn. Toen al gebruikt en hier in Nederland nog eens misbruikt.

De Molukse gezinnen moesten toen ze naar Nederland werden gehaald in barakken wonen. Elk gezin beschikte over een ruimte van ongeveer twintig vierkante meter, waarvan elk hoekje werd benut. Een eigen keuken hadden ze niet. In de centrale keuken werd in eerste instantie Hollandse pot geserveerd, maar na protest werden de Nederlandse koks vervangen door Molukse.

Al snel was duidelijk dat de Molukken binnen de Republiek Indonesië geen eigen bestuur zouden krijgen. En zodoende werden de woonoorden in Nederland niet een tijdelijke, maar een permanente verblijfplaats voor de Molukse gezinnen.

In 1966 namen verschillende verschillende Molukse gezinnen hun intrek in de Molukse wijk in Wierden. Zij kwamen onder andere uit het voormalig concentratiekamp Kamp Vught en het woonoord de Vossenbos bij Wierden. In 1972 werden de nog overgebleven gezinnen gehuisvest in Almelo.

Maar een gijzeling is nooit goed te praten en wij keuren dit dan ook beslist af, maar de ellende ligt al veel langer in de geschiedenis van het Molukse volk en dat de Nederlandse regering daar debet aan is mag veel meer bekendheid hebben vinden wij.

Vandaar onze bijdrage.

Herdenking 60 jaar Molukkers in Almelo