Prikbord nr 929 (sept I)

Door de eeuwen heen hebben Nederlanders zich ontberingen en opofferingen getroost om het land in betere staat aan de volgende generatie over te dragen. Om democratie, vrijheid en een nationaal saamhorigheidsgevoel te bewerkstelligen ondanks religieuze of etnische verschillen. Die taak geldt ook voor onze generatie. Wij zijn nu de rentmeesters. Dat betekent dat we willen behouden wat Nederland tot eer strekt en tegelijkertijd de kansen benutten om zich verder te ontwikkelen als een veilige, leefbare en welvarende samenleving te midden van de andere volken.

Het was in het bijzonder aan Pim Fortuyn te danken dat de interesse van gewone mensen voor de toekomst van ons land en voor de politiek sterk is toegenomen. Voor korte tijd leek het erop dat dankzij deze talentvolle man de mening van de burgers opnieuw weerklank vond bij de bestuurders en dat de ‘werkvloer’ weer invloed kon uitoefenen op de gang van zaken in het land, zonder tot stakingen over te gaan. De onopgeloste kwesties betreffende het leven van alledag kwamen eindelijk op de politieke agenda te staan.

De onvrede over de situatie in ons land blijft namelijk groot. Het is echter goed om te beseffen dat het huidige Nederland als een momentopname moet worden gezien in de ontwikkeling van westerse soevereine staten. Onze nationale geschiedenis kent veel roerige tijden en kenmerkt zich door voortdurende veranderingen. Ook de huidige toestand zal eindig zijn. Daarom is de vraag die we ons het best kunnen stellen: In welke richting willen wij dat ons Nederland zich ontwikkelt en hoe kan dit met politieke middelen worden bereikt?

Regelmatig plaatsen wij (met toestemming) politieke analyses van de kolonel op onze website: 

Bouwgrond

Als het waar is dat met 2% van de agrarische grond het tekort aan locaties voor de woningbouw kan worden opgelost, dan is het een schandaal dat die boeren niet allang zijn uitgekocht tegen een fatsoenlijke meter-prijs.

Het ‘probleem’ zit dus ergens anders; de absurde regelgeving over vergunningen, de dubieuze bezwaarprocedures, de macht van projectontwikkelaars en investeerders, de graaiende of ‘groene’ gemeentes en de arbeidsomstandigheden in de bouw.

Minister De Jonge heeft dit niet kunnen oplossen, maar heeft hij wel de oorzaken willen benoemen, want waarom is ook hij ‘beloond’ met een functie elders?

BSW

De nieuwe (linkse) partij van Sahra Wagenknecht heeft bij de verkiezingen in Thüringen en Saksen goed gescoord. Een van haar ‘beloftes’ is een diplomatiek einde te willen maken aan de misdadige oorlog tegen Oekraïne. Is ze werkelijk zo naïef om te menen dat Poetin daartoe bereid is zonder zijn zin te krijgen? Of is ze – gezien haar politieke verleden – gewoon een verkapte Poetin-aanhanger? Want Poetin belonen voor diens terreur is niet alleen een klap in het gezicht van de dappere Oekraïners, maar tevens een signaal dat sommige Duitsers liever een vrij land ‘afschrijven’ dan oorlog te riskeren met een gestoorde dictator. De volgende stap van de BSW zal vermoedelijk zijn: de NAVO te willen verlaten.

Duitse asielregels

Er is een aantal verbijsterende fouten in de Duitse asielregels bekend geworden, sinds het onderzoek naar de moordpartij in Solingen.

Zo mag de verantwoordelijke instantie geen onderzoek doen in een opvanginstelling naar de verblijfplaats van een uit te zetten illegaal.

Zich schuilhouden bij de buren of op het toilet is voldoende om zijn/haar aanhouding te ontlopen. Voorts is de maximale opsluitingstermijn bij uitzetting 6 maanden. Indien dit niet leidt tot daadwerkelijke uitzetting, kan de belanghebbende een nieuwe asielprocedure starten. Om die reden wordt nu een termijn van 18 maanden beoogd.

Lagere asielinstanties hebben geen meldingsplicht aan de overheid – inclusief veiligheidsorganen – over de aanwezigheid en gedragingen van verdachte of afgewezen asielzoekers.

En tot slot: er komen nog geen scherpere maatregelen, maar een commissie die eerst de misstanden moet ‘onderzoeken’.

FNV-gebazel

Volgens de voorzitter van de FNV zijn populistische politici een gevaar voor de democratie. Kennelijk bedoelt hij: een bedreiging voor de macht van de vakbonden en de ambtenaren. Want politici die slechts de stem van het volk zijn, dragen juist bij aan de democratie; terwijl met stakingen iets wordt afgedwongen dat (nog) niet in de wet staat. Ondemocratischer kan bijna niet en ook de politie zou zich moeten schamen; net als de vakbond voor zorgpersoneel die zich van de misstanden in de praktijk kennelijk te weinig aantrekt.

Gijzelaars

Drie dagen humanitaire wapenstilstand (per zone) om een vaccinatie van Palestijnse kinderen mogelijk te maken, heeft geen enkel effect op de vrijlating van gijzelaars. In tegendeel, Hamas wil een definitieve wapenstilstand afdwingen op voor Israël onaanvaardbare voorwaarden. Uiteraard zijn familieleden hiervan geschrokken en willen dat hun dierbaren vrijkomen. Dat Hamas dan kan overleven en opnieuw zal toeslaan, dat er reeds duizenden families rouwen om hun doden, dat er straks nieuwe gijzelingen of slachtingen zullen plaatsvinden en dat Hezbollah alsnog een veelvoud aan slachtoffers kan veroorzaken, indien Israël zich chantabel toont, willen of kunnen ze niet beseffen. Het enige drukmiddel dat Israël heeft, is de gevangen genomen terroristen zo snel mogelijk voor een Israëlische rechtbank brengen en de doodstraf eisen. Vervolgens de uitvoering daarvan laten afhangen van de vrijlating van gijzelaars. De stakingen door vakbondsleden dragen hier niets aan bij en steunen juist het uitblijven van een gijzelaarsdeal; het doden van gijzelaars levert Hamas meer op. En de brullende demonstranten lijken vooral aanhangers van Hamas te zijn of politieke activisten, net als in Europa.

Jeugdbescherming

Naar de sadistische pleegouders van een voor het leven beschadigd meisje en de toezichthouder(s) lopen meerdere onderzoeken en die gaan nog maanden duren. Hoezo, wat moet er dan worden gedaan om de schuldigen aan te wijzen of juist buiten beeld te houden? Hoe kan een toezichthouder nog aansprakelijk worden gesteld voor een (crimineel) systeem dat kennelijk met opzet complex is gemaakt en waarvan de ondeugdelijkheid reeds jaren bekend was, als een simpel onderzoek maanden zou kosten. En waarom separate onderzoeken; heeft het OM hierom gevraagd of moet de aansprakelijkheid worden ‘verdeeld’?

Hopelijk laten de rechters zich niet door de stapels papier misleiden.

Klantenservice (klein leed)

Bij PostNL een klacht indienen is nagenoeg zinloos. Telefonisch belooft een medewerker van de ‘Klantenservice’ het in orde te maken, maar er gebeurt niets. Vervolgens een ‘gesprek’ met de chat-computer die na het invullen van de vragenlijst zal verbinden met een medewerker. Pas dan komt de melding: er zijn nog 24 wachtenden voor u… Inmiddels een nieuwe klacht ingediend; met effect!

Laura H.

Over de terugkeer van Laura H. uit de bewaakte kampen voor IS-vrouwen en kinderen zijn een boek en een tv-serie verschenen. U leest het goed: geen documentaire, maar een serie. Dat was kennelijk nodig, omdat de samenleving – volgens de auteur – medeschuldig is aan de radicalisering van IS-bruiden. Tja, en dan heb je wel iets uit te leggen over wat er dan sindsdien is veranderd. Toch zit er een kern van waarheid in. De Nederlandse staat heeft geen antwoord op radicalisering, extremisme, activisme, haat-zaaien tegen joden, indoctrinatie en geschiedenisvervalsing.

Het gedogen van (straat)geweld, sharia en weigering te integreren, verbale terreur, fysieke afzondering (‘segregatie’) van de islamitische cultuurgroep, antiwesterse imams en verheerlijking van de jihad leiden onder meer tot een gevoel van superioriteit dat voor bepaalde jeugdige drop-outs aantrekkelijk is. De overtuiging van het eigen gelijk doet dan de rest om van mensen beesten te maken.

Nieuwsgaring

In het nieuws gaat het al maanden over de wolf, fatbikes, expats en XR, maar er gebeurt niets. Laat ook anderen eens aan het woord, die zich ergeren aan het koningshuis, bepaalde tv-programma’s/presentatoren of de lamlendige aanpak van straattuig en hooligans. Nog beter is een journalistiek onderzoek naar de woningnood, want het aantal zinnige voorstellen van burgers verdient veel meer aandacht, net als de politieke feiten. Of een documentaire over de feiten van de klimaatverandering, zeespiegelstijging en de rol van derdewereldlanden, want het Akkoord van Parijs komt uit de koker van activisten met een eigen agenda. Terwijl ook de feiten over de misstanden in de zorg, de covid-vaccins, buitenlandse studenten en arbeidsmigranten onderbelicht blijven.

Sporten is gezond

Sporten bij een vereniging wordt duurder. Critici vinden dat dit de gezondheid schaadt; waarom? Mensen die sporten leven doorgaans al gezond, maar als ze (moeten) stoppen met sporten leven ze nog steeds gezond en hebben meer geld beschikbaar voor de juiste voeding.

Waar sportliefhebbers grote bedragen over hebben om te kijken naar sport, dan kan zelf sporten geen financieel probleem zijn. Overigens het kijken/ luisteren naar zang- en popfestivals, de tickets voor star-optredens, de kosten van een skivakantie, zeilen en van parachutespringen zijn ook niet goedkoop. Terwijl de kosten van sportongelukken en arbeidsverzuim zeker niet gering zijn. De bewering dat de zorgkosten voor ongezonde niet-sporters zullen toenemen, dient dus te worden genuanceerd. Met name omdat zwemmen, wandelen, fitness-training, fietsen en looptraining in de buitenlucht voor bijna iedereen mogelijk en betaalbaar zijn.

Taalvervuiling

Het gebruik van nietszeggende termen en afkortingen, vooral in het Engels, neemt toe; met name in de media. Bij bepaalde beroepen – zoals ‘coaching’ en ‘lifestyle’, maar ook bij ict- en financiële functies – lijken ze zelfs onmisbaar om de (toekomstige) cliënt te imponeren en zelf een internationale deskundigheid uit te stralen. Het zou goed zijn om bij (advies)rapporten voor de overheid tenminste een woordenlijst te eisen met een Nederlandse omschrijving of – bij voorkeur – dergelijke termen helemaal weg te laten.

Tactische zet

Het annuleren van de stikstofplannen lijkt een prima tactiek om de ‘belanghebbenden’ die dachten het beleid te kunnen bepalen, buiten spel te zetten. Want plotseling waren die plannen toch niet zo slecht en boden ze ‘zekerheid’, terwijl nu miljarden aan compensaties kunnen verschuiven. Zelfs de bouwsector piept en probeert met loze argumenten het tij te keren, maar de minister heeft duidelijk gemaakt dat het ‘polderen’ voorbij is. Een test voor alle partijen die meenden een vinger in de pap te hebben. Ook minister Faber lijkt die koers te gaan volgen: Den Haag beslist en niet de activisten in diverse gemeentebesturen en belangengroepen. Nu nog de wetgeving aanpassen zodat de EU en rechters weten waar ze aan toe zijn.

Verkiezingen

Hoe geloofwaardig zijn politici die in verkiezingstijd van standpunten veranderen? Is dit voortschrijdend inzicht of een ‘strategische’ zet? Het risico is dat de media hun steun aan een bepaalde kandidaat kunnen intrekken, doch zelfs dat kan kiezerswinst opleveren. Het wordt echter pijnlijk als na de verkiezingen de nieuwe bestuurders terugkeren naar hun oude opvattingen of helemaal geen beleid blijken te hebben.

Door deze ontmaskering worden ze kwetsbaar en tevens afhankelijk van de (activistische) topambtenaren in hun organisatie. Reden waarom in de VS topambtenaren vaak worden vervangen door partijgenoten uit de regerende partij.

In Nederland is dit ‘puinruimen’ niet mogelijk, waardoor zwakke politici worden weggespeeld en hun beleid gesaboteerd. Daarvan zijn de eerste tekenen in het kabinet Schoof reeds zichtbaar.

Volkswagen

De neergang van VW is niet alleen te wijten aan het criminele management, maar ook aan het commerciële beleid. Daarin speelde de Staat een grote rol, waardoor de medewerkers zich kennelijk als een soort ambtenaren zijn gaan beschouwen, met baangarantie en recht op staatssubsidies om ontslagen te voorkomen. Het verdwijnen van onder meer Opel, SAAB en DAF/VDL was hen wellicht ontgaan?

Voorbeeld

De gedragingen van volwassen voetballers op het veld – en sommigen ook privé – zijn geen fraai voorbeeld voor jeugdspelers. Daar komt de houding van ‘fanatieke’ ouders nog bij, waardoor crimineeltjes worden gekweekt die keihard aangepakt moeten worden om de sportiviteit terug te brengen.

Elk onbeproefd middel is daarvoor geschikt: tackel-verbod, uit het veld halen door de coach, roulatie van de spelposities zodat een aanvaller niet altijd met zijn eigen doelkansen bezig is, maar ook moet leren verdedigen, clubstraffen (ook voor ouders), participatie van ouders en na afloop altijd de scheidsrechter en de tegenpartij bedanken. Juist nu ook amateurclubs moeten bezuinigen dreigt de kantine een te belangrijke bron van inkomsten te worden, terwijl het aantal vrijwilligers afneemt. Ouders verplichten mee te helpen bij onderhoud, schoonmaak en vervoer of regelmatige aanwezigheid bij de training zorgt niet alleen voor meer sociale contacten, saamhorigheid en lagere kosten, maar ontlast ook de organisatie bij het ‘opvoeden’ van en specifieke (gedrags)controles op dwarsliggers. Uiteraard zal de KNVB strenger toezicht moeten houden op clubs waar de regels worden genegeerd of scheidsrechters en tegenstanders liever weg blijven.

WIA

Terwijl de Belastingdienst precies kan uitrekenen welk voorschotbedrag van toepassing is op basis van voorgaande jaren. Kan het UWV dit kennelijk niet met de WIA-uitkeringen? Hoe zijn ze er dan achter gekomen dat er (computer)fouten zijn gemaakt en wie daarvoor verantwoordelijk is?

Overigens is volledige terugvordering van het teveel uitbetaalde niet nodig; als het goed is heeft de Belastingdienst dit al in de aanslagen verwerkt of kan de computer dit alsnog doen over de komende periode van maximaal drie jaar. Want wat iemand aan minimum-inkomen moet overhouden bij schuldsanering of loonbeslag staat al in de wet.

ZZP

De merkwaardige argumenten waarmee het ‘illegale’ bestaan van schijn-zelfstandigheid van sommige zzp-ers wordt verworpen, zijn ook van toepassing op ‘echte’ zzp-ers. De opdrachtgever draagt niets af, behalve btw, en de werknemer is vaak niet verzekerd (ziekte, beroepsfouten, arbeidsongeschiktheid, pensioen, wettelijke aansprakelijkheid bij ongevallen etc.), de werk- en reistijden overschrijden de wettelijke normen, er moet boekhouding worden gevoerd en de investeringen in bedrijfsmiddelen kunnen worden afgeschreven. Dat daarbij veel misstanden en nep-contracten voorkomen, verandert niet als de zzp-er voor 12 bazen werkt i.p.v. 2. In tegendeel, juist in het laatste geval zijn er minder administratiekosten, minder bedrijfsmiddelen nodig, minder stress om elke week/dag in te vullen, vaak minder reistijd en –kosten, minder veiligheidsincidenten en vooral minder (tijdelijke) ‘constructies’ met inzet van onbekende/onbekwame opdrachtnemers.